Rys. 1.4. Samochody marki Mercedes, kombi model T: a - na podstawie serii W - 123; b - na podstawie serii W - 124; c - wersja nowoczesna
W 1977 roku na bazie serii W-123 Mercedes sam wyprodukował kombi w fabryce w Bremie (Rys. 1.4, za), który stał się symbolem sukcesu. Był to teraz nie tylko działający pojazd dla specjalistów, ale także «publiczny» transport. Mercedes-Benz wniósł znaczący wkład w zmianę wizerunku dzięki eleganckiemu modelowi T.
Nic dziwnego, że Niemcy zaraz po wprowadzeniu kombi dołączyli odpowiedni model T do swojej klasy E. Wprowadzona w 1996 roku w Genewie, nowoczesna wersja modelu T (Rys. 1.4, w) zaczęły być dostarczane w maju tego samego roku. I uderz w sedno! W porównaniu z pierwszym modelem T (na bazie serii W-123), i w przeciwieństwie do swojego poprzednika (oparty na serii W-124) (Rys. 1.4, b) nowicjusz imponuje objętością nadwozia, która stawia kombi klasy E na pierwszy plan w swoim rzędzie pod względem powierzchni użytkowej - prawie 2 m3 (zgodnie z metodą oceny VDA). Długość ładunku z rozłożonym siedzeniem pasażera to ponad 3 m. Tutaj można załadować o 200 kg więcej niż w limuzynie.
Pod względem budowy i właściwości model T Mercedesa jest podobny do sedana klasy E. Ale jego podwozie zostało zmodyfikowane, aby dostosować się do zwiększonej ładowności i zmienionych warunków obciążenia osi. Ponadto fanom modelu T nie oferowana jest pełna gama silników serii E. Do marca 1997 r. włącznie właściciele modeli T musieli zadowolić się zarówno silnikami 4-cylindrowymi, 5-cylindrowym silnikiem wysokoprężnym z turbodoładowaniem i 4,2-litrowym silnikiem V-8. Teraz, wraz z wprowadzeniem silników V-6, do wyboru są również silniki 6-cylindrowe o pojemności 2,8 i 3,2 litra.
Silniki w kształcie litery V montowane w kombi mogą być również instalowane z napędem na 4 koła (4Matic) samochody. Tak więc od 1997 roku modyfikacje modelu T obejmowały osiem samochodów z nadwoziem kombi klasy E.